Stills
Een meisje dat van haar dorpse huis vertrekt om voor het eerst bij haar moeder te gaan wonen, in een stad waar mensen hun verdriet verbergen achter maskers, komt tot de ontdekking dat haar moeder te gesloten en beschadigd is om haar echt lief te hebben, en vertrekt weer.
De beschadigingen die wij in het leven oplopen en hoe wij die doorgeven aan anderen, zeker van ouder op kind, is het hoofdthema van deze film. Deze beschadigingen moeten wij vaak verbergen; dit symboliseren wij met de maskers die mensen in onze wereld, en zo ook Kimiko’s moeder, dragen. Dat deze “maskers” ons weerhouden elkaar echt aan te kijken en tot elkaar te komen is ook een belangrijk element van onze film. Kimiko probeert haar moeder te bereiken, maar haar moeder is zo bezorgd over het verbergen van haar beschadigingen en gebreken dat die afstand niet door haar te overbruggen is.
Dit project werd mij voorgelegd met nog een heel ander verhaal. Centraal in de ontwikkeling stond de samenwerking tussen Production Design & VFX, en dit trok mij naar het project. Zo hebben we inspiratie gehaald uit Madame TutliPutli en Isle of Dogs. De randvoorwaarden van het project stelde dat we maximaal 1 minuut mochten maken en kregen 4 maanden de tijd, dat was inclusief het testen van de vfx en het bouwen van de stopmotion poppen en sets. Het team heeft unaniem de schouders eronder gezet en een prachtig resultaat geleverd.
Dit project wordt gezien als een teaser, waarmee we een langere versie voor elkaar hopen te krijgen. Deze volgende iteratie zal genieten van alle kennis die we opgedaan hebben over deze techniek en hoe het toe te passen is.
November 2020 - Januari 2021
Ik was op dit punt niet alleen verantwoordelijk voor de logistieke en technische overzicht, daarbij kwam ook de verantwoordelijkheid voor de data management op oplever-niveau. Met wat begeleiding heb ik de oplevering van dit project zelf gedaan.
Oktober -November 2020
Tijdens de stop-motion opnames, was ik het aanspreekpunt voor alle vragen omtrent de manier van werken. Montage nam de beelden aan en verwerkte ze om de info die te verkrijgen was tijdens het draaien cruciaal voor ons om de haalbaarheid in te blijven schatten. Zo konden we blijven garanderen dat de VFX in 3 weken tijd kon gebeuren.
September - Oktober 2020
Samen met de Production Designer, Animator en VFX Artist hebben wij een stijl gemaakt die iets probeert te maken wat meer is dan de som van zijn delen. Hiervoor hebben wij in de pre-productie meerdere malen goed overleg moeten hebben om dit plan niet alleen inhoudelijk maar ook visueel uit te werken, om te zorgen dat we een leidraad hadden.
Samen met mijn co-producer Naduah Zahradni zijn de taken verdeeld. Ik was verantwoordelijk voor de workflow en zorgen dat er opnames konden plaatsvinden waar we wat mee konden, zij was verantwoordelijk voor de financiën, de cast en de draaidag. Zij is ook nu bezig met het vervolgplan.
Beginnend met testen voor stopmotion en hoe we met data omgingen, bracht ons uiteindelijk bij de interessante technieken van KeenTools en DainAPP. Hieronder meer over die technieken en de test-fase.
Stopmotion opnames zijn heel anders dan live-action. Het kost veel tijd om een shot klaar te zetten, en er gaan veel test-foto's aan te pas. Zodra de set-up staat, wordt het shot uitgeblokt en vastgelegd hoelang het nodig gaat hebben. Normaal maakt een productie een callsheet per dag, voor deze opnames hebben we gekozen voor callsheets per week. Aangezien we dit in Covid-tijd produceerde, heb ik de nodige voorzorgsmaatregelen genomen.
Iedere stap voelde als het wiel opnieuw uitvinden, wat voor enige vertraging zorgde, maar wel zorgde dat wij precies wisten wat we aan het doen waren. De lijntjes tussen departementen moesten klein blijven waardoor ik ook veel overleg inplande, wat ervoor zorgde dat we binnen de tweede deadline zijn gebleven. Toen achteraf bleek dat we een TV-versie moesten opleveren, was iedereen snel bij een oplossing om dit zo efficiënt mogelijk op te lossen.
When we started this process, an appreciation for Japanese culture and animation brought us together. After re-inventing our plan multiple times, we landed on the story of Kimiko and her mother.
This film has no dialogue because all of us wanted the characters to speak for themselves (quite difficult with dolls), which is when we wanted to use eyes like madame Tutli Putli’s to convey the emotion. This decision kicked off loads of testing, because we wanted to solve this is post-production instead of the wonderfully aligned compositing our inspiration used, more on that later. The mattepaintings consist of physical elements which were made and composited together. This collaboration between VFX and production design was crucial for the look of the film.
Before we shot this project with the stopmotion program DragonFrame, we made a complete previz using Maya to create the sets digitally and placed our camerapeople with HTC Vive controllers in a room to record their intended camera-angles. This also helped the discussion between VFX and production to decide what was going to be on set and what was going to be added later. We used overlays on top of the previz to help define their tasks.
The eyes were a delightful challenge for the entire crew. Our inspiration used the shot from the actors in full-size sets after which the stopmotion sets were shot with the exact same angle. We wanted to use a different technique, Keentools, to match the movement of the live-action eyes with the stopmotion footage. For this we photoscanned the doll heads and used the Keentools geotracker to track the head of the doll throughout a shot. Instead of using this as an object track, we used it as a camera track. This way we could project the live-action eyes onto the static 3D dollhead. When looking through the moving camera, the eyes would be projected on the head of the stopmotion doll.
This breakdown, made by the amazing VFX Supervisor Franca Wisselink, gives some clue as to what we researched and concluded feasible in the time we set for it. As you can see, the shadows have been added in post to make sure that the eyes respond appriopriately. For this we needed a photoscan of the train and the face, which worked better than expected.
Dit project heeft meegedaan aan de VFX Competitie genaamd The Rookies, daarom link ik graag naar de door ons verzorgde pagina met een beschrijving vanuit het VFX-oogpunt geschreven door Franca Wisselink